Por Díaz & Abad Abogados
No mes de febreiro puidemos comprobar como os Xulgados do Contencioso – Administrativo, neste caso o número seis de Madrid, corrixiron “” unha práctica habitual da Xefatura de Tráfico, pola cal se sancionaba ao cidadán, propietario do vehículo, por non identificar o infractor , isto é, ao condutor do mesmo que infrinxiu as normas do código de circulación, na maioría dos casos, por exceso de velocidade.
Ata o de agora, a Dirección Xeral de Tráfico, enviaba a sanción ao propietario administrativo do vehículo e, se este, non identifica ou non o comunicaba, chegaría ao seu domicilio unha segunda sanción, polo xeral de 900 euros, ou do triplo da sanción anteriormente imposta, “por non facilitar o titular ou arrendatario do vehículo, debidamente requirido para iso, a identificación veraz do condutor do mesmo no momento de ser cometida unha infracción”. O Xulgado do Contencioso – Administrativo, o que establece é que a Administración (DXT) non pode vulnerar a presunción de inocencia na súa actuación e o feito de sancionar sen identificar está conculcando ese principio fundamental do noso sistema xurídico.
Con todo, esta sentenza tan comentada, non é a primeira vez que se produce, senón que é a continuación da vertente xurisprudencial actual, pola cal se lle lembra á Administración Pública, cal debe de ser a súa conduta no exercicio da potestade sancionadora. Sen ir máis lonxe, en marzo do 2019, o Xulgado do Contencioso- Administrativo número 34 de Madrid, establece nunha das súas sentenzas que é preciso garantir ao presunto responsable que o exercicio da potestade sancionadora realízase conforme un procedemento legal ou regulamentario establecido, sen ausencia do mesmo e debendo de ser notificados dos feitos que se lle impoñen; podendo utilizar o administrado, todos os medios de defensa admitidos polo ordenamento xurídico que resulten procedentes, está claro.
Despois da publicación desta innovadora sentenza que sentou un precedente para os próximos casos, parece confirmar que non podemos ser multados sen identificación do condutor, en aras ao cumprimento debido de aplicación por parte da Administración dos principios de legalidade, tipicidade e presunción de inocencia do posible infractor ou responsable.
Por tanto, como medio de defensa do cidadán, recoméndase recorrer a sanción, aínda que é certo, que é preciso, en moitos casos, chegar ata ao final do procedemento para poder conseguir os resultados esperados e iso tradúcese en esperar, pois o proceso na maioría dos casos, dilátase no tempo e mesmo vén sendo habitual que a multa xa fose cobrada, nese íter, mediante o embargo de bens por parte da Axencia Tributaria. Con todo e no suposto que a xustiza nos dea a razón, a Administración devolveranos o importe embargado máis os intereses legais procedentes.
Aínda que é certo, que a sentenza se aplicase cara a futuro, respecto das multas anteriores á data de publicación, poderíase estudar a aplicación de instrumentos xurídicos ao alcance do cidadán, como o recurso extraordinario de revisión.
É esperable a existencia de máis sentenzas, neste sentido, favorable á cidadanía.
